Dit speelde tijdens de Eerste Wereldoorlog en Nederland was gemobiliseerd. Er was niet veel geld en de prijzen gingen met de dag omhoog. Ook de prijzen van instrumenten, maar uiteindelijk kregen ze voor zo’n 1.000 gulden (voor de jongeren, dat is ongeveer 450 euro) een vrij redelijke fanfarebezetting bij elkaar. Daar krijg je tegenwoordig nog geen halve trompet meer voor, maar in 1918 was dat veel geld.
De leden waren zo’n twintig jongens van dertien, veertien jaar, die muziekles moesten gaan halen in Leende bij de heer Groenen. De patronaatsfanfare St. Nicasius trad in 1919 voor het eerst muzikaal naar buiten bij het afscheid van kapelaan Gommers, toen hij werd overgeplaatst. Al in 1921 ging St. Nicasius voor het eerst naar een concours, en wel in Weert, maar een prijs kon natuurlijk nog niet in de wacht worden gesleept. Toch was St. Nicasius nog steeds geen dorpsfanfare, maar een patronaatsfanfare die alleen optrad bij kerkelijke feesten als processies en de optocht van de kindsheid en dergelijke. Bij dorpsfeesten zat men nog steeds zonder muziek.
Op een zondag in 1924 stak een aantal mannen uit het dorp de koppen bij elkaar. Men wilde nu toch eindelijk wel een muziekgezelschap in het dorp en was niet vergeten dat er feitelijk al een fanfare bestond. Zou die niet verder uitgebouwd kunnen worden? Alle betrokkenen werden bij elkaar geroepen in zaal Huybregts en daar kreeg de ‘kerkelijke’ fanfare haar nieuwe grondslag. De 25 leden gingen allen als muzikanten over en uit de hiervoor vermelde heren werd een bestuur samengesteld. Een dirigent werd gevonden in de persoon van de heer A. Smeulders uit Nuenen, die regelmatig op de bank in Heeze kwam om wissels te innen. Dit speelde voordat er internetverbindingen waren. Deze had een goede naam als dirigent en hij werd verzocht de leiding op zich te nemen. De naam St. Nicasius werd gehandhaafd, waar mogelijk werden instrumenten vernieuwd en al gauw ging de fanfare op concoursen, waar al vrij snel ook prijzen werden veroverd.